Yaşasın.. ben de artık blog dünyansının aktif bir üyesi olmak yolunda emin adımlarla ilerliyorum:))
maksat muhabbet olsun beni sobelemiş.. soru çok zor bi soru aslında...Hayatın sana öğrettiği üç şey nedir? Şimdi yaklaşık 30 yıllık hayatımda (evet alefcim, yaklaşık:)) ) bir sürü şey öğrenmişimdir, eminim aldığım dersler falan vardır... çantam gibi çıfıt çarşısına dönen hafızamı bi yoklamam gerek önce...
İlk aklıma gelenler... 36-42 kuzey paralleleri 26-45 doğu meridyenleri.. ama bunu hayat değil Nermin Öğretmenim öğretmişti... Sonra üçgenin iç açıları toplamı 180derecedir, hayır bu da değil, kar yersen bademciklerin şişebilir.. bu hiç değil... olmadı... Tamam, daha felsefi, böyle biraz didaktik bişeyler yazayım o zaman.
İşte benim ilk üç maddem
1-) Herkes göründüğü gibi olmayabilir ya da olduğu gibi görünmeyebilir. Bu sebeple seni sevdiğini söyleyen herkese inanma, sana davranışlarından bunu anlamaya çalış. Unutma kimse siyah ya da beyaz değil, her iyi insanın içinde bir kötülük potansiyeli olabilir ve bunun sana rastlaması halinde şoka girme.
2-) Bir iyilik yaptığında içten içe de olsa karşılığını bekleme. Her insanın sevgi/ilgi verebilme kapasitesi parmak izi kadar benzersizdir ve aynı ölçüde karşılıklar beklemek sadece seni yorar. Sevdiğin insanların yüzündeki mutluluk ifadesi senin için yeterli olmalıdır. Zaten sıcak bi kucaklamadan daha güzel bir karşılık da yoktur, gerçekten.
3-) Yaptığın herşeyi önce kendin için yap ve hatalarının/başarılarının sorumluluğunu başkalarına sakın yükleme. Unutma her sabah kendi yüzüne bakmak zorundasın ve gece yatağına yattığında vicdanın ve sen başbaşasın. Seni sen daha acımasız kimse yargılayamaz. Kendine hesap vermek zorunda olacağını bilerek yaşa.
Unutmadan, ben de alefi/incirin çekirdeğini sobeleyim, hadi bakem alefim, yaz.. ne öğrendin sen hayattan:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder